Sessizce esneyen bir akşamda
gözlerimiz aynı ufka bakmıyor artık.
Gölgelerimiz yan yana düşse de
adımlarımız farklı yollarda yankılanıyor.
Her şey usul usul eskirken,
biz suskunluğun içinde oyalanıyoruz.
Söylenecek sözler,
çürüyen bir sandığın içinde bekliyor.
Birbirimize yaklaşmak için attığımız
her adım biraz daha uzaklaşıyoruz;
sanki rüzgâr, dudaklarımızdan önce
tüm cümlelerimizi alıp götürüyor.
Ve zaman,
bizden habersiz büyüyor aramızda;
öyle ki
Zaman, bizi aynı anda çağırıyor
sadece farklı sokaklardan.
Kayıt Tarihi : 26.8.2025 19:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!