Farkında Mısın? Şiiri - Halil Kumcu

Yalnızlık koynunda titrer her gece,
Ay da küs yıldız da… farkında mısın?
Bir ben kaldım düşlerinde gizlice,
Dert olur bakışta… farkında mısın?

Kelimem sus pus, cümlem eksik, yarım,
Gönlümde sürgünde sevda diyarım.
Seninle güler, seninle ağlarım,
Sönmüyor bu ateş… farkında mısın?

Yıllar dursa bile susmaz yüreğim,
Bir isminle kanar her gün dileğim.
Kaderin elinde soluk gölgeyim,
Tüter közde ocak… farkında mısın?

Dualar süzülür her hecem gibi,
Tel tel çözülür yârim saçın gibi.
Vuslat umuduyla içim içimi,
Gün be gün eritir… farkında mısın?

Umudum dinmedi… sustum, bekledim.
Gölgeni izleyip kendimden geçtim.
Kalbini kalbimde saklayıp içtim,
Ne çok sevmişim ben… farkında mısın?

Sarılıp hayalinle konuşurum,
Eski gülüşünü anımsıyorum.
Yokluğunda beyhude yaşıyorum,
Sildin beni senden… farkında mısın?

İçinin sesini duyar gibiyim,
Bir zaman gülüşünde altın dişlim.
Gözlerinde dünyam dönmez, bilirim;
Sözüm sazım kırık… farkında mısın?

Bir şiir gibi yazıldın gönlüme,
Her harfinde çöker aşkın külüme.
Sığınsam da hasretinle gülüme,
Derman olmuyor ki… farkında mısın?

Halilî, yüreği kor gibi yanar,
Her dizesi içten, her hali karar.
Sevdasına ömür adamış bu yâr,
Kazınmış sinene… farkında mısın?

22 Temmuz 2025 / Salı / Ankara