Acı ki; yürekteki bir yara için,
koca bir bedenin yakılması...
Acı sensin ki,
gözlerinde insan kalamaz,
kalsa duramaz,
ta orda da ölünesi!
Benimlesin diyemem,diyemedim hiç,
intihar da kurtaramaz,
bu telaş onun yargılaması...
Bir gelsen, gülsen bir de;
İntihar kurtulur zar zor elimden
sonra ihtarı gecelerin;
başlar hüzzam sorgulaması!
Sen, ben Mecnun olalı Leyla oldun!
Acı ki;
Çöller bile farkıma vardı;
Sen de var!
Ben ki; Her geçen gün yüzüme
bir çizgi bırakırken de özledim seni...
Ben ki; Kadehlerini çakarken alnıma
çaresizliğin içinde aradım seni...
Ben ki acıyım, acı doluyum!
psikobat kesilir gece omuzumda!
Sen ki, bir gün bile gülemeyeceğini
bile bile soyunu verdin geceye!
Ben de soktum elimi çıkardım içimden seni!
Acı ki; bağırıyor acıdan,
Farkına vardı acı olmadığının!
Tat demiyorum beni,
Farkıma var!
05/06.04.2006 palme /İzmir
Kayıt Tarihi : 12.8.2015 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!