Ben karların içinde debelenen
Elleri buz tutmuş, yinede gülümseyen
Beline kadar karda zar zor yürüyen
O eski anılardaki çocuğum
O çocuk ki çok sevilen
Sevildikçe yüz bulunup incitilen
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta