Fani Bu Dünya Şiiri - Kasım Kobakçı

Nefes alıp vermek, bu kadar mıydı? Ah dostum!
Her anı biriktirmek, kime fayda sağlar?
Daha dün, birlikte gülerken,
Neden böyle suskunluk, neden bu veda?
Fani bu dünya.
*
Nehir öylece akıyor yatağında, bilsen,
Ulu tanık, zamanın kendisine benziyor,
Binlerce yıldır, toprağı oyup,
Üzerindeki parıltı, ışıltıydı ışıltı,
Kayboluyor, denize doğru.
*
Anlatırlar, varmış her yolculuğun bir sonu,
Anlıyorum ama canım; güneş de her gün batar.
Bu döngüyü kabullenmek, imkansız yine de,
Nihayetinde herkes, toprağa döndüğünde,
Yaşayan olur ölü.