Falezlerdeki Çığlık Şiiri - Bolat Ünsal

Bu kaçıncı aşkım bilmiyorum,
Koparıp attığım uçurumlara.
Kim bilir bu kaçıncı kalışım,
Kaybolan sevdaların rıhtımında.

Yıllar önce başladı bu hesaplaşma.
Bu tezatlar bu cinayetler zinciri.
Yıllar önce ekildi lacivert sulara,
Hüzünlü gözlerimin incisi.
Vurgun yemiş yüreğimde
Yine falezlerin sessizliği,
Yine mezar olur umutlarıma
Sevgilim Antalya körfezi.

Karşımda Tünektepe Sarısu kıyıları.
Kol kola halay çeker sıra sıra Beydağları.
Güneş yamaçları son kez öperken,
Hücre kokusu sarar mavi düşlerimi.
Yine hasretin pençesinde kıvranır,
Yalnız akşamlarım.

Nerede? efsane aşklar.
Ölümüne dostluklar nerede şimdi?
Gecelerce gözkapaklarım da sakladığım
Firari sevgililer,
Tutunacağım eller nerede şimdi?

Suçlu kimdir? Nedir suçlu?
Vefayı unutan bizler mi?
Yoksa değirmen misali
Bizleri öğüten zaman mı?

Biliyorum ki suçlu gözlerimdir.
Biliyorum ki suçlu yüreğimdir.
Suçlu yüreğimdir ki yargılıyorum,
Aşkın yüce divanında.
Suçlu gözlerimdir ki,
Ümitlerimi asıyorum
Bu kente kurulmuş darağacında.
Bir balığın gözyaşlarıdır bu deniz.
Bir yalnız martının çırpınışıdır dalgalar.

Kasvetli sessizlik sarar havayı,
Sonra falezler de bir çığlık yankılanır.
Dalından kopar yapraklar,
Sürüklenir kendi sonsuzluğunda.
Oysa unutulmuş bir şeyler var.
Maziye takılı kalmış,
Kırık dökük anılar.
Dalgalarla boğuşan balıkçılar,
Gökyüzünü çınlatan martılar yok.
O zaman mevsim bahardı,
Şimdi yorgun bir sonbahar.
Kırlarda papatyalar açardı,
Yaşam kokardı ilk bahar.

Bu nasıl bir yazgıdır?
Bu nasıl kısır döngü?
Seversin anlaşılmazsın,
Sevilirsin anlayamazsın.
Arar durursun mutluluğu.
Belki bir gün bulursun,
Belki bulduğunu sanırsın.
Bir şeyler kayıptır hayatından
Belki yaşamanın kuralıdır bu.
Aranmak içindir umutlar
Ve en güzel sevdalar.
Ama yinede bir şeyler eksiktir,
Mutlaka hep var olandan.
Dinmeyen çığlıktır duygularım,
Falezler de yankılanan.

Bolat Ünsal / Falezlerdeki Çığlık 2004