Giyotinin ucunda cellat
uzatmış boynunu
Zaman çözecek tüm ipleri
İki iğne dolusu akacak ses
Kesilince nefes
Girsek seninle bir sahafa
Kaybolsak
Kimse bizi sormasa
Sen bir şiir kitabında
İmgelensen karanlık köşelerin
Birinde
Şair ,
Söyle
bu kimin gün/ahı
bütün dizelerde yara izleri ...
Bütün imgelerde kırgınlık var
bütün rüyalarımda çocuktum elleri şekerden yapış yapış
uyandığımda kayboldum her seferinde kalabalık içinde boş bir haykırış
yüzlerce yüz içinde yüzbinlerce kirli yüze bürünmüş sesler bölüyor
gün bitmeden içime içime siniyor çöküş
susun uyanmasın uyandığında gördüğün kalabalık içindeki yapayalnız nefes alıp veren hissizler
farkettim aslında uzun cümleler bile yetersiz anlatmaya elinde bir gün olsun çiçek tutmamışları
Dilimde karıncaların
Acımsı, çıplak kolları
Çıngıraksı sesleri
Az ötede günbatımını
Kıskanıyor gölgeler
Ey yar! yokluğun hüzün bil isterim
Marifet kapısını açtıysan gel
Gözlerinsiz kör oldum bu dünyada
Sırat köprüsüne varmadıysan gel
Kendi sesimin yabancısı oldum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!