Ezelden Beridir Şiiri - Kasım Kobakçı

Ezelden beridir, yatar o ulu taşında,
Yüzyılların yorgunluğu, heybetli başında,
Sessizliğe bürünmüş, her bir yamacı,
Zirveler bembeyazdır, en amansız kışında.
*
Kekik kokusu, gelir gizemli kovuğunda,
Hayatın nabzı, atar rüzgârın soluğunda,
Yaban keçileri, gezinir doruklarında,
Bir çiçek boy gösterir, patika yolunda.
*
Ne yolcular eskitti, çetin yokuş yolundan,
Kervanlar konup göçtü, sarp dağ kolundan,
Her bir patikası, bir destan anlatırken,
Fırtına eksik olmaz, sağından solundan.
*
Çığlar yuvarlanır, gürleyen sesinde,
Bir çoban kavalı, eser nefesinde,
Gökler yarılır, şimşekler çaktığında,
Kurtlar ulur, gecenin ayazı pusunda.
*
Baharda sis çöker, mor sümbül dumanında,
Yazın gök mavidir, hasat zamanında,
Renkler dönüşürken, yapraklar düşünce,
Doğa can bulur, renklerin harmanında.
*
İnsanlar küçülür, bakar iken ufkuna,
Ömürler gömülür, onun suskunluğuna,
Yüceliği, her insana dersler verir,
Vadi şahit olur, suyun coşkunluğuna.