yok etmek için
günlerin getirdiğini
sere serpe sermiş
ümitleri
bir genç kızın özenli,özenti
çeyiz sandığı gibi
Şimdi gitmek zamanıdır,
Düşünmeden,durmadan.
Tereddütsüz gitmek,
Geride kalana,
Ardına bile bakmadan.
Şimdi gitmek zamanıdır.
Günaydın demek bile gelmiyor içimden,
Ruhları kararmış canilere
Ve çocukları yanmış annelere
Nasıl bir aydınlık dilenir ki?
Üzgünüm çaresizce...
Her iki kıyıya birden,
aynı şiddetle vurmaz dalgalar.
Yıkarken birini hırçınca,
diğerini şefkatle okşar.
ben bir imim.
imleç falan değilim
yazmak değil,
anlamak niyetim.
öylesine sessiz,
belgeleyeci,
Okumadın,duymadın böyle bir hikaye.
Hayat yok,ölüm yok içinde hüzünde,sevgide
Sıradanlık diz boyu,bilindik karekterler,
Satırlar arasında öylece gezinirler.
Ne yan oyuncular,ne kahramanlar,
Herkes yan yana yancının yanında.
Bir sabah uyandığında
Bakacaksın ki
Güneş hiç doğmamış.
Ne bir renk,ne bir çiçek
Açmamış ve solmamış
Kimbilir, belki de hiç
Benzemiyordu,acıların hiçbiri birbirine
döküp,kırmak,bağırmak,haykırmak,
sabır bile nafile...
Doyasıya dolu dolu yüzünü ıslatan
sıcak,tuzlu gözyaşlarıydı tek çare.
Yalnızlık...
Mümkünmüdür kendinle kendi içinde.
Kabaca kalabalıklaşırsın özün derinliğinde.
Çatışırlar ve de çoğalırlar sıklıkla
Ebesiz,nedensiz doğururlar
Münzevi benliğinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!