Gönül limanından demir attım, yalnızlığa
Bile bile sürükledim kalbimi, ayrılığa
Bilemedim zor olacağını, yaralayacağını
Seni sorup durdum da yattım, sonsuzluğa
Sözlerini mum ışığına yaktım, çözer diye
Kurtulamadım hapsettim kendimi, gülüşüne
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta