Ezan Şiiri - Seyrani Göl

Bir ezan okunur derinden,
Alır götürür beni göğün bin bir semasına,
Ruhum teslim olur, yavaş yavaş,
Duanın her bir derin nidasında.

Ve durulur, içimdeki acizlik,
Her dikenli güle bir bülbül konar,
Gözlerim nemli, kalbim secdede,
Suskunluğumla konuşur ruhlar.

Bir ışık düşer alnıma kıbleden,
Ürperir gölgem dahi o nurda,
Sıyrılır içim zamandan, mekândan,
Kalır yalnız ben ve o nida.

Toprak kokar ilahi bir bahar gibi,
Göklerde yankılanır bir amin,
Bir çocuğun duası kadar saf,
Bir annenin sabrı gibi derin.

Ve bilirim: bu ses bir davettir,
Unutulanla yeniden buluşma,
Yalnızlığın en ince yerinde
Bir huzur akar kulun içine yavaşça.

Her harf bir rahmet, her hece vuslat,
Sanki kelimeler secdeye varır,
Kalbimde ezelî bir sır açılır,
Gönlümdeki fanilik yavaşça daralır.

Zaman donmuş gibi, an bekliyor,
Gönlümde semaya açılmış bir kapı,
Ezanla uyanır ömrümün uykusu,
Bir elif gibi doğrulur kalbim artık.

Tenimde rüzgâr, içimde niyaz,
Adım adım yürürüm sonsuzluğa,
Her adımda dökülür günahlarım,
Her adımda yaklaşırım Duâ’ya.
S.GÖL