Eyüp Cüce Şiirleri - Şair Eyüp Cüce

Elli yıl tükenmiş dünya hanında,
Bu handa çok tadı acı eyledim.
Elli gün durmadım namert yanında,
Merdi yüreğimin tacı eyledim.

Nur eyledim eli nasır köylüyü,

Aşk kumarı oynadım.
Gönül masalarında.
Ayrılmak ta yazarmış,
Aşkın yasalarında.

Baharımdı,yazımdı.

Her gün kaç kez huzurla bakardım yüzünüze?
İnememişim meğer sırrınız,özünüze,
Bir nebze hakkım varsa durmalı gözünüze,
Beni kırılmış yaya ok ettiniz aynalar.

Geçip de karşınıza salınırdım dal gibi,

ZEMAHŞER/-(KUCAKLAŞMA)

Bundan gayrı yanma gönül, çoktur sevdanın kahrı,
Buz olsan da donma gönül, su olsan bilme bahrı.
Suru kavi sanma gönül, yıkılır iman şehri,
İlk hücumda göçer gider, göçün hurçta birleşir.

Beni görüp kaşlarını,
Yay edersen dayanamam.
Gönlünün ırmaklarını,
Çay edersen dayanamam.

Ellere takma kafanı

Ey ahali...! Görün berbat halleri,
Bülbül sevmez olmuş,bağda gülleri.
Nerden aldık bu uyduruk dilleri?
Suçlu kimdir,DİL in bozuluşunda?
Türkçe can veriyor,kimin umrunda?

Ardımda tüketilmiş heyula buketleri,
Önümde çekilmemiş çileler merhalesi.

Zulmet kovmuş yurdumdan ziyaların topunu.
Bitmiyor,tükenmiyor gönüllerin nalesi.

Biz bize benzeriz demiş ya şair,
Her an haklı çıkmak bize mahsustur.
Zenginiz garabet faslına dair,
Göze limon sıkmak bize mahsustur.

Pantolon sıksa da takılır kemer,

Bir büyük sevgi vardı yüreğimde,birine.
Tuhaf hallere girdi birden,körü körüne.
Gönlümün ortasına gülşen olmak yerine,
Bir soysuzun cebinin gülü olmak istedi.

Dedim ''Ne istiyorsun,söyle Allah aşkına''

Bir garip ahvale gidiyor alem.
İnsanlık içinde insan kalmamış.
Kuldan utanmayı geçin bir kalem.
Allah'tan bir nebze güman kalmamış.

Fuhuş baş köşede seyran eylemiş.