Eylül'ün Ayazı Şiiri - Seyrani Göl

Ah yüreğimin güneşte üşüyen tarafı,
Ah, yutkunduğumda boğazıma takılan özlemin.
Her aklıma geldiğinde kışı andıran sabahın,
Ya düşürmeseydin içime hüznü,
Ya da koparmasaydın sevdandan kalan umutlarımı.

Şimdi adınla titrer pencere kenarı,
Rüzgârın anlamsızlığı düşer üstüme.
Bir kapı aralansa, belki susar ağlayan gecem;
Ama gecenin cebinde senin yokluğun var.

Elimde solgun bir mektup, içinde yazdıkların:
Birkaç çizik, birkaç boşluk, birkaç neden...
Yine de sabah, ayazla gülümser serçe gibi;
Tutunurum yokluğuna, belki bir renk kalır içimde.

Her mevsim sana döner içimde;
Her sararan yaprak senin adını fısıldar.
Gökyüzü hangi renge bürünse bürünsün,
Benim ufkumda eksik kalan tek aydınlık sensin.
S.GÖL