Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Tüm umutların göçmen kuşların kanatlarıyla çekip gittiği ay Eylül.. Öyle yoz. Öyle kuru..
Sonsuz saygımla..
Eylül... Umut ağaçlarının gövdesine en çok balta indiren ay...
Yürek sesiniz eksık olmasın tebrikler
Bülent bey
Onlar düşlerini gerçekten kullanmak için yazmış olmalılar. ama hiç bir zaman kullanamadılar.Bütün olumsuzluklarla birlikte bittiler.Saygılar.
yoz olmak için.....düşündüm bir dolu......tebrikler...teşekkürler....
yüreğine sağlık dost kalem
Düşlerini işlediler yazdılar ve unuttular
Bir gün kurtulmalık olarak kullanmak için
okadar çok ki hiç konuşmayan içine kapanan anımsayamayan bile...
nicelerinde gülümsyerekten...
saygımla...
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta