Yaprak dökümü olmasın
hayatımızdan,
sevdiklerimizden.
Her Eylül bir başlangıç olsun
yeni umutlara...
Umutların hiç bitmediği
güzel yarınlara...
Her takvim yaprağı
bir kalbin sessiz çığlığıdır,
her düşen yaprak
bir ayrılığın gölgesini taşır.
Gözlerimizin derininde
gizlenir suskun iklimler,
bir bakışta dağılır mevsim,
bir bakışta donar zaman.
Yağmur inerken
bir ağıt gibi camlara,
içimizdeki şehir
karanlık sokaklarında kaybolur;
ve biz, hep yarım kalmış
bir cümlenin içinde yaşarız.
Ama yine de,
bir sarı yaprağın düşüşünde
gizlidir ebedî sır:
her ölümde yeniden doğar
insanın kendine yürüyüşü.
Ve biliriz ki,
sonbaharın sessiz defterinde
her hüzün bir duadır,
her kaybolan ses
bir başka mevsimin yankısıdır.
Eylül başlamıştır;
rüzgârda savrulan yalnızlığımız
belki de yeniden yazılacak
sonsuzluğun satırlarına.
01.09.2025
~ Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 1.9.2025 17:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yorumu okuyan değer katan yüreğiniz'e bıraktım:))
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!