Sonbahar, altın bir perdenin ardında
dünyayı yavaşça örtüyor;
her yaprak, sararmış bir mektup gibi
toprağa düşüyor
ve her biri sana yazılmıştır.
Ah, sevgilim!
Hazan, bir hüzün değil
tutkunun en güzel kılıfıdır.
Çünkü hiçbir çiçek,
güzelliğini kaybederken
böylesine derin bir özlem fısıldamaz.
Rüzgâr, eski şarkıları hatırlatır;
benim kalbimse
henüz söylenmemiş bir şiirle yanar.
Biliyorum:
Özlem, aşkın en asil maskesidir;
çünkü seni beklemek bile,
seninle olmaktır.
Tutku, hazanın kalbinde gizlenmiş
bir şarap kadehi gibidir acıyla tatlı,
hüzünle sarhoş edici.
Ve ben o kadehten içerim,
ta ki varlığın
zamanı unutturana dek.
Sonbahar geçer,
yapraklar solar,
dünya bin kez değişir
ama aşk, ey sevgilim,
ebediyen aynı kalır:
Hem hüzün, hem şarkı,
hem düş, hem hakikat.
Aşk
Kayıt Tarihi : 1.10.2025 22:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!