Eylül'dü…
Güneş, son kez dokunuyordu tenimize,
Gölgelere sinmiş vedalar vardı sokak aralarında.
Ağaçlar yavaş yavaş soyunuyordu umutlarından,
Ve ben sana sarıldığım her an,
Bir daha kavuşamayacak gibi sarılıyordum…
Çünkü Eylül, bir vedanın provasını yapar gibiydi her seferinde.
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta