ölmek için doğmuş , genellikle çizim yapıp kendini kendine yazıyor. teoman dinler , nadir ağlar.
Akşamı beklerken senin yüzünü unuttuğumu fark ettim.
Ne bir fotoğrafın kaldı bende,
Ne de hoş bir anın be,
Merdivenlerde ellerimi tutmanı hatırlıyorum,
Yüzyıllar önce kulaktan kulağa gelmiş bi masal gibi.
Sarsaydı ellerin ellerimi
Benden nefret etmeyin
Ama lütfen beni sevmeyin
Çünkü ben sizden hiç haz etmiyorum
Çamaşır makinesi içinde kafanızın döndüğünü hayal ediyorum.
Hiçbiriniz iyi değilsiniz,
Bundan benden nefret etmeyin diyorum.
yine bi ayrılık
ve müzik durdu
nerden çıktı Bu saçmalık
görünce sanki dünyam durdu
sanırım başka boyutlara atlıyorum
aylar ayları kovalamış
bize sadece birkaç anı kalmış
en baskını da
beni terk ettiğin bir pazartesiymiş.
neden oldu anlamadım
Başkaları mutlu
Sürekli seviyorlar
Ben de seviyorum
Dün yoldaki köpeği
Ama onu bugün göremiyorum
Gerek var mı beklentiye ,
Tuvalete çöküp düşünmeye
Kalabalıkta yapayalnız
Yatağın altında kendinizi tanıyınız.
Anlayamadığım pek çok mevzu var
hafif açlık ve gri beynim
bana uyuşukluk katıyor
sordum yine neden böyleyim
belki de Tanrı benle Fink atıyor
çok düşünmeye gere yok derken
Senden nefret ediyorum
Özgüvensiz suratına katlanamıyorum
Yarı yolda bırakacaktın madem
Niçin seviyorum diyorsun hâlen
Yüzüğü attım çöpe kitaplarınla
kasvetin sayesinde ağrıyan karnımla ,
renksizliği tatmış kimseyim ben.
nedensizce bembeyaz suratımla ,
elinde çekirdekle kasvetlere seyirciyim ben.
kimse görmez mi, işitmez mi bu deşheti !?
bi sabah kalkınca ,
unutmak isterdim geçmişimi
hiç olmayacak hayallerimin içinde
kıvranıp dururken saatlerce.
şayet her şey mükemmel olsaydı;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!