Ey Yalan Dünya Şiiri - Salim Erben

Kara şifreli ağustosu diyemedim
Aramızda taşdan duvar göremedim
Yaktın yüreğimi hiç söndürmedin
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Bozkırında nazlı güller bitmedi
Kuru toprakta ham meyve yetmedi
Ben gittim ama bu gönül gitmedi
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Karlı dağdım ateş yaktın başıma
kışlar yaza döndü bir bakışınla
Vuruldum birkere gözünle kaşına
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Yaralarım azdı kangıran dediler
Gözlerimi oyup ayaktan kestiler
Acı çektirmeğe sanki yaminliler
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

İstemem köşkünü sarayını tacını
Bırakıp gittin bana ortak acını
Bulamadım ne melhem nede ilacını
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Anılmadı hiç yanyana adınla adım
Salimder duyulmadı onca feryadım
Ak düştü saçlarama bana sormadın
Kimseye kalmayan ey yalan dünya