Ey Yalan Dünya Şiiri - Salim Erben

Kara şifreli ağustosu diyemedim
Aramıza taştan duvar göremedim
Yaktın yüreğimi hiç söndürmedin
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Bozkırında çilesiz bir güller bitmedi
Kuru toprakta ham meyve yetmedi
Ben senden gittim gönlüm gitmedi
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Karlı dağdım ateş yaktın başıma
Kışlar yaza dönerdi bir bakışınla
Vuruldum bir kere gözünle kaşına
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Yaralarım azdı kangıren dediler
Gözlerimi oyup ayaktan kestiler
Acı çektirmeğe sanki yeminliler
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

İstemem köşkünü sarayını tacını
Bırakıp gittin sanki ortalıkta acını
Bulamadım merhemini nede ilacını
Kimseye kalmayan ey yalan dünya

Anılmadı hiç yan yana adınla adım
Salimim duyulmadı onca feryadım
Ak düştü saçlarıma bana sormadın
Kimseye koymadın ey yalan dünya