Neredesin ey sevgili? Yokluğuna daha ne kadar katlanırım bilmiyorum? Kıyaya vuran dalganın, kumları yok ettiği gibi yok oluyorum gün be gün yokluğunda..Bana ulaşman için ayak izlerimi bırakıyorum ıslak kumlara.Nerdesin,bilmiyorum...Seni çok...Ama çok özlüyorum. Dudaklarından öpüyormuş gibi öpüyorum denizin mavisindeki gözlerini..En uzakta ki ufuk çizgise köprüler kuruyor. Ve birgün rüzgarlarla bana gelmen için dualar ediyorum..Ey sevgili.Sensiz geçen her günümde, gökyüzüne çığlıklar bırakıyorum.Sensiz geçen hergün, güneşe küsüyorum..Yıldızların olmadığı gecelerde,gözyaşlarımdan yıldızlar yapıp serpiyorum gökyüzüne, geri dönerken sana yol göstersin diye..Dallarında birtek yaprağı kalmayan ağaç gibiyim..Sensizliğin rüzgarında üşüyorum..Gel,gel sar kollarınla kuruyan dallarımı..Dök gözyaşlarını kirpiklerime..Yeşersin yediveren gülleri eteklerimde..Seni çok özledim sevgili.. Ne olur beni sensiz bırakma..hadi çık gel.Birlikte bırakalım sahile,ayak izlerimizi
Tamamını Oku
