Ey Ölüm Şiiri - Yolcu Yol

Bir sevgiyi anlamak bu kadar mı zordu?
Anlayamadım.
Yaşamak mı?
Başaramadım.

Hıçkırıklara boğdum yüreğini.
Çaresizlik serptim umutlarına.
Yok ettim sevgini.
Celladı oldum kendi kendimin.

Bir sokak hüznü içimde, güpegündüz.
Ağzımın kenarında yılların yorgunluğu.
Yüzümde acımtırak bir gülümseme.
Gün gibi yalnızlık,
Kendime çıkıyorum yine.
Şairin dediği gibi.
Uçurumun kenarındayım Hızır
Civan hazır
Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır

Artık korkmuyorum ölümden.
Azap çeken ruhum sende kalsın.
Fırtınalar kopsun.
Parçalasın içimi.
Yansın yüreğim.
Ağlasın gözlerim.
İşte gönüllüyüm.
Gidiyorum.

Ey ölüm.
Hadi al beni kollarına.
Ve yaradan adına kes nefesimi.
Götür beni son durağa.
Götür beni fasılanın en başına.
Attığım her adım, bir yol olsun.
Adım yazılsın, musalla taşına….