Ey İstanbul,ey sevgili!
Taştan sedirlerde nasıl geçer ki zaman?
Bırakılmıştır rahatlık,her yer taş kesmiş kalbinden daha ağır,
Daha yaşanılası olsaydın olmaz mıydı?
Her darbede yok'etmek ruhunda mı vardı?
Ey İstanbul; en acımasız yüzünle bakma bana,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta