Ne cevap ararsın yorgunluğuna, be Ey Gönül!
Dert dolu şu dağları sen aşmadın mı?
Sularını biriktirip sel gibi taşmadın mı?
Dereleri geçip okyanuslara ulaşmadın mı?
Her elini verene hep kollarını açmadın mı?
Dağda sensin, okyanusda... Bil bunu Ey Gönül!
Nereye gitsen yükün ağır, kurtulamazsın külfetten.
Sen yine korkma, heleki hiç yorulma gülümsemekten.
En zifir gece aydınlıklara doğar, karanlık gebelikten.
Unutma Ey Gönül! Yürekler beslenir hep umut etmekten.
-vedâti-
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bende aynen öyle kendi kendime tembih ediyorum üstad :)))
Insan pes etmemeli,daim hayata gülümseye bilmeli.
Ümit etmek,ümitvar olmak da güzel.
Selamlar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta