Ey Gönül Şiiri - Dr Yusuf Polat

Ey gönül; aldanma göklerdeki yerine
Kader kaleminden
Nice yapraklar aşağı düştü
Yol baştanbaşa kemik saç tırnak dolu
Bu ıssız yollarda nice varlar yok oldu

Ey yolcu; aldanma kimsenin tatlı diline
Söz araz gönül ise cevherdir
Dilden çıkan söze değil
Gönlün yaşattığı hale bak
Gönül ehlinin sofrasında yer bul kendine

Ey sevgili; ruh bulutlara taşıdı seni
Niye şeref sayarsın
Çamurlarda hayat bulmayı
Vuruludur ayrılık mührü ömrüne
Dolduramazsın dünyayı varlığınla ebedi