Ey aşkın ateşiyle harda yanan gönül!
Sonsuz hicrân içinde kalan gönül.
Ey gam yükünü sabırla sırtında taşıyan,
Seher yelinde yaprak gibi savrulan gönül!
Ağlar mı hicrânla semâda süzülen gözler,
Kalbimde bakışlarıyla aşkını oyan gönül.
Gelse mi bir sabah bahârı kapıma müjde,
Hasretle feleklerde vuslatı arayan gönül.
Ey mehtâba nâz eyleyen güzel mâhiyam!
Niyâz eyledi, senin nûruna kandı bu gönül.
Bülbül gibi kapında feryâd ile ardından inler,
Firkâtle boynu kırılan bu mahzûn gönül.
Bir seyyah gibi aşk bahçesinde kaybolan,
Ezgimi gözleyip mehcûr ile yandı gönül.
Kayıt Tarihi : 16.6.2025 17:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!