Ey Gönül Şiiri - Mehdi Ersoy

Ey Gönül şevka etme sevmese de yâr seni,
Düşersin bir sevdaya pişirir gülzar seni.

Her gönüle yakışmaz bencileyin âşıklık,
İçten içe yansan da bilmesin ağyar seni.

Sen ki aşkı sinende yaşamayı istersen,
Gönül tasdik ederken, dil eder ikrâr seni.

Bir nazar lütfeylese ref olur cümle hazan,
Anlık bir tebessümü eder bahtiyar seni.

Leyla ve Mecnun gibi ateşte kavrulursan,
Yakar sineni ateş, söndüremez kar seni.

Sinesinde aşk olan çekmesin mihnet yükü,
Sevdan görmesin sakın, aşkından bizâr seni.

Faydası yok sinende yoksa aşkın ateşi,
Cümle beşer birleşse edemez tımar seni.