Ey Gönül! Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Ey Gönül!

Ey gönül, kendine gel sürme beni yokuşa!
Şeytanının hilesine kanacağımı sanma
Su bulanık akarken kürek çekmem akışa
Bir kaç kıvılcım ile yanacağımı sanma

Hakkın divanı varken göz açmam alımına
Benim ışığım sağlam, yenilmem çalımına
Yorgun argın olsam da oturmam kilimine
Kazdığın şer kuyuya ineceğimi sanma

Fikirlerimde hürüm, aklımı teslim etmem
Allah’ın Yolu varken karanlık yola gitmem
Meşalem İman benim, yanarım ama bitmem
Şerrin çürük dalına tüneceğimi sanma

Put kokan her bir fikre İman Zırhını gerdim
Sevdam Vahdaniyettir, Hübel’i yere serdim
Şirkin kurbanı olmam, ben Allah’a söz verdim
Yolum istikamettir, döneceğimi sanma

Besmele anahtarım, kapım Hakkın Kapısı
Adı Firdevs, Naim’dir Vahiy temel yapısı
La ilahe İllallah, diyendedir tapusu
İlahi Nurla yandım, söneceğimi sanma.

Hoşoğlu Hakkın Kulu, O Kerimdir, Rahimdir
Rehberim Rasulullah, tek önderim, şahımdır
Vahye çağıran her kul gönül padişahımdır
Kaptanı kör gemiye bineceğimi sanma

Mustafa Hoşoğlu
25.07.2023