Ey Gerçek Şiiri - Kasım Kobakçı

Geniş penceremde durmaksızın
parlıyor güneş
ihtişamıyla
doğaya serpilmenin
ışıltısı erişir dağların
doruklarıyla
ovaya yayılan çayırların
*
Ve belli belirgin
en duru anında resmin
biraz cömert
biraz başı eğik
ey ger-
çek
bembeyaz kar, şafak vakitlerinde
çöküyor yamaçların üzerine
kuşlar cıvıldıyor
usul usul
aydınlanan topraklarında kırlık
ben düşüneyim
sen hayallerimde dolaş
ayaz sakinliğinde
ayaz
ova
ve açan çiçekler
sabahında daha günün
rüzgar geçiyor yanımdan
nedense
anlamaz düşümü anlatmak için
savruluyor aklım tek tek.
*
Artık düşme hayallerime
esintilerle
orman fısıltısıyla
açan çiçeklerle
göz gibi ışılda
şeffaf
berrak
ve ayaz sakinliğiyle
düşüncelerimin yöresine
ey gerçek...