Ey Benim Yoldaşlarım Şiiri - Kasım Kobakçı

O, en güzel ayrılık konuşmasını, fark etmeden yaptı.
Makamların, ne değeri var ki?
*
Zihnini bulandıran, eski bir anı.
Dört yanın duvar, elinde kırık bir kadeh.
*
Affedicisin, affedici; sen bir damla ışıksın,
Kalp gözü dediysem, tam da bu sebeptensin.
*
Takıldığın şey bu mu, yüreğinde biriktirdiğin gam...
Geriye bakman, yeterince yormadı mı?
*
Hepimiz bir yolcuyuz, yolcu da bir nefesten...
Rüzgârda savrulan, tohumlardan farksız.
*
Bir misal vermelisin, ruhun yorulmaz.
Siz yeter ki huzuru bulun, esirgemeden sunuyoruz.
*
Akan bir nehir, geriye dönmeyen suyumuzdur.
Ey geçmişe takılan, sanma ki bizim delilimiz yok.
*
Ne kalanın gideni, ne de gidenin kalanı...
Hayır, elbette vedanın bir adabı var, sen yabancı mısın?
*
Giden de kalan da bir; kırgınlık anlamsız.
Güzellik affetmektedir, yoksa hepimiz biriz.
*
Anıların seni yüceltemez, kinin ise köreltir.
Yolun sevgi ise, rehberin vicdanındır.
*
Yollarımız ayrı, menzillerimiz de...
Dostum, anları hatırla, bizim en tatlı şahidimiz.
*
Zarafetini görsünler, o son bakışın.
Tüm güzel anıları, bir tebessüme sığdır.
*
Aynı hatıra, aynı gökyüzü; hepsi o andan kalmadır.
Hüzünlenecek ne kaldı, biraz ferahlamak yok mu?
*
Mecburiyetin var mıydı, bu yükü sen mi istedin?
Fısıldayan kim, kimden öğrendin bu inadı?
*
Huzura yüz çeviren, bildiğimiz o vesvese mi?
Ben haklıyım diyerek, kalbinin sesini duymayan.
*
Benim hafızam taştan, onunki ise unutkan.
Böyle dedi kibir, esenlikten ayrıldı.
*
Gönlün sahibi iken, dikenlerle donatıldı.
Kendinin olmayan, bir yükle ağırlaştırılarak.
*
O, affetmemenin fısıltısı, intikamın mimarıdır.
Bizi yoran, bizi içten çürütme gayreti.
*
Ant içti ve dedi ki; madem beni üzdün.
Onun kalbini karartmaktan, vazgeçmeyeceğim.
*
Geçmişten, gelecekten ya da şimdiden, her yandan.
Ben sararım ruhunu, çekil aydınlıktan.
*
Lanet olası o kibir, o yaptı.
İnsanın, saf yanından koparılmıştı.
*
Boş inadını bırak, ey kindar insanoğlu.
Beni söyletme, der o fısıltı.
*
Hoşça kal demek, en büyük erdemdir.
Yolun da, bahtın da, açık olsun.
*
Selametle gidenlere, kapılar açılır.
Yeni bir sabaha, uyanmak gibi.
*
Güneşi selamla, umudu kucakla.
Geçmiş yalnızca, bir gölgedir artık.
*
Yükünü bırak ki, kanatların hafiflesin.
Uçmak için boşluk gerekir, unutma.
*
İşte bu benim vedam, en içten sözlerim.
Hakkınızı helal edin, ey benim yoldaşlarım.