Ey Aşk Şiiri - Erdem Yılmaz Balaban

Ey aşk, derdimi açıp Hakk’ dan dilerim seni
Şu derin tahayyülde her ân düşlerim seni

Seni, sana düşmüş bana soracak olursan;
Yanan gözyaşı olarak betimlerim seni

Gözlerim görülmemiş güzelliğini gözler
Hasretine hasret kalarak beklerim seni

Hasret yolcu, sen yol; gönle bir yol oluversen
Hazîne gibi virânemde gizlerim seni

Ateşten cevherlerinle yanıp kavrulsam da
Susar ve gönül dağına kilitlerim seni

Sessiz sessiz seslenen sesine kulak verip
Yorulmadan, durulmadan hep dinlerim seni

Bil ki, derdimi şu derdli gece bile bilmez
Yalnızca aya fısıldarım, söylerim seni

Sen, hasret tüten bir güfte olursan gönlümde
Ben de uşşâk makamında bestelerim seni

Bir tek seninle doyar şu doyumsuz cesedim
Tutup cinnetin yanına zincirlerim seni

Hasret orucu tutabilmem için, her seher
Hasretin tatlı zehri ile beslerim seni

Yıllardır sarıp sarmaladığın ben garîbî,
Fezânın içinde her ân hedeflerim seni