Evrenin Soluğunda Şiiri - Sinan Bayram

Bir rüyanın içinde uyandım ben,
Ne geceydi tam, ne de gündüzdü zaman.
Sessizlik konuştu eski bir dilden,
"Sen kimsin?" dedi, yankılandı mekan.

Göğe sordum, yıldız sustu,
Toprağa sordum, içimden duyuldu.
Varlıkla yokluk bir perdeydi sanki,
Ardında ne vardı, hiçlik mi, umut mu?

Bir zerreyim, evrenin soluğunda,
Hem hiçim, hem her şeyin aynası.
Bir damlayım, sonsuzluk okyanusunda,
Ama her düşte çoğalır anlaması.

Zaman bir yanılsama, mekân bir yansıma,
Ben yürürüm olmayan bir yolda.
Ne başı var bu döngünün, ne sonu,
Ama her adımda sır gizli bir sonda.

Ey hakikat, yüzünü niye saklarsın?
Korktuğumdan mı, bildiğimden mi?
Ya ben seni ararken kaybolduysam,
Ya sen bendeysen, ben de kendimde değilsem?

Sinan Bayram