O sen değilsin tutkun olduğum
Göğsümde uyuttuğum sen değilsin
Sevişirken bedeninin yangını kaybolmuş
Kaybolmuş benliğin,kendini unutmuşsun
Çıkma yollarıma tövbe ettim
Asrın kalemini yitirmiş gibi ellerim
Yazmaya mecalim yokken
Beni kendine çeken o eşsiz kalemim
Tamam bu kadar derken Beni sözcüklere döken
Yüzümde gülümseme,içimde aşk ve heyecanla
Beni kendine çeken belki anlamlı,belki anlamsız
Yıkılmış,virane olmuş yüreğim
Sancılar içinde kıvranırken
Bıraktığın enkazdan nasıl kalkacam
Ayağa
Tutunacağım tek dal bırakmadın
Giderken
Karanlık düşüyor üstüme
Hava kararıyor dışarıda
Boğulacakmış gibi oluyorum
Seni düşündükçe
Birden gözlerin geliyor aklıma
O badem gözlerin
Hiçbir duyguyu ertelemedim ben.
Yaşayacağım hiçbir şeyi sonraya bırakmadım.
Sonra diye birşeyin olmadığını biliyorum çünkü.
Hep yarına dair hayaller kurmak,gelmesi mümkün olmayacak
Zamanları beklemek benim işim değil.
Aşk zamana meydan okur
Sana sürgün yüreğim
Deniz gözlüm
Umudum,herşeyim
Sen ki...benim nefesim
Kıyamadığım sevgilim
Engin denizlerde yüzmek istiyorum
Açılmak istiyorum uçsuz bucaksız maviliğin için de
Tenim de biraz soğuk,biraz ılık tuzlu suyun ipeksi dokunuşu
Vücudumu saran hafif dalgalar
Yorulmadan pes etmeden kulaç atmak istiyorum
Gökyüzü ve denizin maviliği arasın da kaybolmak
Gücüm kalmıyor artık hissediyorum
Yanıyor bedenim
Tükeniyorum
Söz geçmiyor Ruhuma
Deniyorum,çabalıyorum
Dedim ya tükeniyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!