Evraksiz Poster Şiiri - Seyfi Karaca

Arka planı olmayan anımsamalardan
Sıçrama yapmış
Acının ve kahrın bütün renkleri ve tonlarıyla
Görmüyor muyum sanki ben neyin ne olduğunu
Duymuyor görmüyor muyum sanki ben
Sitemkarlığına müşteri
Çalıdan
Çırpıdan
Oktan
Dizginden
Gevşemiş olanları bağlayıp sıklaştırır gibi yolu hizaya,
Hizayı yola
İkisini zamanın seyir defterini tutan dünyaya ve kayıttan defterden düştükçe yoldan izandan bozulup dağılan insana
Can havliyle
Gitsen bir dert
Etmesen başka bir dert
Fırtınada tütün yakmak gibi filan
Ceketini omzuna çekmesine rağmen çullanan rüzgar, zar zor kıvılcımlanan slak kibrite aman vermeyen
Ve görmek kadar ufkun sonsuz genişliklerine dolan
Sisli yağmurlu gökleri aralayarak göklerden boşalmış ışık damlalarıyla
Güneşten doğup buluttan yağanlar
Rüzgarın çınlayıp duran saatini her giden gelen uzak karartılara kurmaksızın
Ağaran şafaklar ardından derin vadilere yalçın yamaçlara ve sarp kırlangıçlara giden yolun can havliyle
Yele ..
Sese ..
Her sızıya kırılgan ve her çıtırtıya ürkek
Pencereleri mukavvadan
Yan tarafları kalaslarla beslenmiş
Çatıları küflü bakır, kamburu çıkık tuğla ve kiremitsiz teneke
Nereye böyle ey dünya
Nereye gideceksin yol kenarı yolcunu almadan
Helikopterlerin inip inip havalandığı çirkin villa dolu şehirlerden
Omzunda bir değirmeninin
Un çuvallarıyla dereyi savuşup geçen suya
Akıp gidecek damarını sızlıyorsa sancısı tutmuş bahardır belki
Belki kolonya tutmaktadır aşka çiçek giyinmiş toprak
Hiç değilse saksıdaki şehir
Kilidin ötesindeki sokak ve yağmur oluklarına bitişik bahçe, belki
Ve Zil zurnaya sırılsıklam pervane
Rüzgar gülleri hiç değilse belki…!

Nisan/25