Evlilik Bence.. Şiiri - İnsaf Caner

Evlilik,evlilik diye,çırpındın bunca sene.
Buyur sana evlilik,başın erdi mi göğe?
İyi olsaydı adı,gonca olurdu diyen,
Doğru söylemiş meğer.
Ne goncası be canım,
Isırgan otu bile hafif kalır yanında.
Deneyenler bilirler,isteğine yok dersen,
Senden kötüsü yoktur.
Adın ya eksik etek, ya da kaşık düşmanı.
Parasal özgürlüğü,kazanmamışsan eğer,
Cep delik,cepken delik,
Bir de dayak üstelik...
Gitmek istersin kaçmak,
Eteğine yapışır gözü yaşlı bebeler..
Gidersen git bakalım,için alırsa eğer.
Nedir kadının yeri,şu kısacık hayatta?
Bazen süpürge olur o güzelim saçları,
Sadık,sevecen olmak onların tek suçları.
Babanın iki gözü,anasının kuzusu.
Ucuz olur yanında,ne de olsa eloğlu.
Hep bana,rap bana der.
Okumuşu cahili.
Doğasında bencillik ağır basar her zaman.
Ağzınla kuş tutsan da,
Ev de, iş de, sokakta,
Hatta yatakta bile,
Hep ikinci planda kalırsın hayatında.
Hatırlanmazsın bile,
En özel zamanlarda.
Civan gibi olsa da,netice de eloğlu.
Aratır köşe bucak,babanın ocağını.
Karışmaz orda kimse,ekmeğine aşına.
Üstelik,
Yatak keyfi yapma zorunluğu yok.
Sen sen ol güzel dostum.
Ekmeğin elindeyse,
Gelin de ol, ana da.
O zaman, horlanmazsın.
Gitmek istediğinde,engel de bulamazsın.
Para el kiriymiş ha,
Kim demişse halt etmiş.
Kadınlık neymiş dersin.
Hazzını unutursun,sevgi çiçeği iken
Sıradan ot olursun..
Bulamazsın huzurun tek damlasını bile.
Önce verdiklerine,
Sonra geçen zamana,
Hatta sevgine bile hayıflanıp durursun..