Evîn Şiiri - Ömer Faruk Gümüştekin

Gava ku hûn bi rastî hez dikin, ew zarokek, hemî xewn dibe,
Tewra dilê mekanîkî bertek nîşanî hêviyê dide pêşerojê
Gava ku hûn dilxweş in, zordestî xwîna xwe vedihewîne
Di destên xwe yên qirêj de cîhanek din tune
Ewrek spî ya dorpêçê dorpêç dike, çavên wî kor dibin
Birds bi dilên şikestî dest pê dikin,
Ew ji bo hêviyên pêşerojê melodiyek dikin
Ramanên tarî reset in, ew bi ramanên zirav digire,
Gotinên xweş digotin, rûyên pale xemgîn,
Kulîlkên rengîn ên bi hezkirina herî xweşik a hezkirinê ve diherike
Dawiya şer, hemî deriyên gumrikê bê dergeh dibin
Alavên li ezmana şîn bi harmoniya wijdanê
Xwedayên pûtparêz yek bi yek winda dibin, hilweşandin
Drav ji kaxezek parçeyek pêk tê
Mumkunên xirab hilweşin,
Hewldana lêgerîna jiyanê li deverek din tê sekinandin,
Baran dibare û çolên çolê çolê çêdike,
Demjimêran dîsa mîna polan radibe
Pejirandin hilweşîne, pêşbîniyên nûvekirin
Gava ku hûn dilxweş in, dawiya nerazîbûn, aştî dîsa dibe
Çekan têne veqetandin, melandin, veqetandin, veguherîn,
Ew ji zarokan re ji bo mebesta lîstikê tê dayîn
Dadwer, parêzer bêkar in,
Avahiyên dadgeha daristanê, dadgeh
Ew diçe, xizanî mîna bîranînek xwestî ye
Hêvî dikim ku ronî li malên xwe ronî dike
Erdhejên ku di zikê xwe de diherike nav pitikê
Dawiya dirêj û wan rojên ku nizanin tê
Av diherike
Gava ku hûn kêfxweş in, her kes bi hev re dimeşe ...