Esmerimsi Şiiri - Mustafa Tuğrul Koşar

Bütün binalar sırılsıklam oldu
Sokakları bembeyaz sis kapladı
Kütahyanın,
Kütahyamızın dağlarında,
Aynı soğuk rüzgarlar esiyor esmerimsi...
Siyah montum beni sen gibi ısıtmıyor
Ellerin olsaydı tırnaklarım soğuktan yanmazdı
Dudakların olsaydı,
Dudaklarım kuruyup çatlamazdı
Hani birgün ayrı kalsak ağlardım derdin ya,
Görür görmez boynuma sarılırdın ya,
Offf be esmerimsi...!

İnan umrumda bile değil ıslaklığım
Bırak aksın koynuma saçlarımdan,
Çatık kaşlarımdan süzülen yağmur suları
Sana kızgın değilim ama,
Beni çaresiz bıraktın esmerimsi...

Geçenlerde neredeydim biliyor musun?
O ilk elini tuttuğum patikada
Ayak izlerimiz vardı, kahkahalarımız yok
Ağaçta kazılı isimlerimiz vardı, sen yok
Artık gökyüzü kapkara,
Ağaçlar kuru,
Çiçekler soluk sen gözümde açmadıkça
Caddeler baharda da boştu
Şimdi bomboş sen olmayınca
Gittiğin yerde bahar varsa,
Banada yolla esmerimsi...

Günler geçmek bilmiyor,geceler bambaşka
Sensizliğin çölünde susadığım güzelliğinin serabı
Geceyarısı olmadan
Daha uyumadan kabusların girdabı
Durmadan aklımı iğneliyor bir uçurum
Korkuyorum,
Çok korkuyorum esmerimsi...

Sensizliğin adresine sitem dolu mektuplar yazıyorum
Kağıtlara durmadan seni yazıyorum
Ne yapayım, kendimi avutuyorum işte
Okuyanlar şiir diyor
Biliyormusun? bana şair diyorlar
Bir türlü anlam veremiyorum
Allahın aşkına!
Bunlar ne diyor esmerimsi...?

Senden sonra hiç kimseyi sevemedim
Aylar, yıllar geçti martı geçiremedim
Bugün senin evlilik yıldönümün
Artık sen yarım kalan mutluluğum
Kaybolan yarınlarım
Bütün hayatım,hayatım!
Hayatımsın esmerimsi....