Eşkıya Çiçeği Şiiri - Alaaddin Emre

say ki sayıklamalardan geliyorum
uysal göksüzlüğümle
akışkan sorulu
aklı yollarda
eski bir resme bakarken
yüreği kente sığmayan
uzaklardan geliyorum

çocukluğumuz vardı
asılı kaldı mahallemizde
acıların farkındalığıyla
küçük bir tümce yeterdi
yüzünü yasa da uzatsa

güneşle yaklaşıyorum sana
yanımda sokaklar
cebimde eski fotoğraflarla
yüreğimin kanayan yalnızlığı
akıyor kapı altlarından

geç değil
erken hiç değil
kullanılmamış iklimler yaşamak için
sarıp sarmalamak gerek
güdük bir aşkı
sakin derinliğinden

tekrar tekrar çoğalarak
özenle büyüyen çığ
yüzüme aksın gözlerinden

geceyi bölsün sözün
değsin kulağıma sesin
al götür beni sana

gece ki gebe beyazlığa
sus
dinle rüzgârının şarkısını
ben yaklaştıkça sana
yeni bir kapı tıklamasıyla
dirim uçsuz bucaksız
patlıyor işte fişekler
getir seni bana

sen ki düşsel bahçemde
gizlenmiş eşkıya çiçeğimsin