Eskirken…
Eskirken bir gün daha yığın yığın olur hüzünlerim. Buruk tebessümlerle dolup taşan yüzümse, uzak durur aynaların yansıttıklarından.
Ardımıza bakacak cesaretimiz yokken, kaçmak isteriz adressiz zamanlara, bir başımıza.
Ah, şubat soğuğu içinde üşümüş hüzünlü ben, kırılganlığıma destek veren taraftar misali dalıp da unutuversem yaşamsal mecburiyetlerimi.
Ve uzak mesafeye alınmış biletle sığınsam bir kişilik koltuğa, sır olsam daha otobüs son durağına varmadan.
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta