Eskimiş anı gibi kaldı yüzümüzdeki tebessümler
Gülmeyi unutmuş yorgun omuzlar uyandırıyor sabahları
Her gün doğmayı ayıp sayan güneşe de çok küskünüz
Artık göğsümüzde batırmasın bütün ışıkları
Katıksız sofralara inat
doymak bilmez kepçeler de sallanmasın tepemizde
Öyle hasretiz ki bitmek bilmeyen rüyalara
Korkusunu kâbusla bastıran zihinler olmasa
Ne çok hevesimiz var yaşamaya
Nefes almanın bedeli ağır olsa da
Kefenin cebinde yaşayan soluklar da bir gün sönecek
Biliyorum ve yürekten inanıyorum
Gün gelecek devran dönecek
Yarınlar umuda kol kanat açtığında
Günü güneş yüzlü yürekler aydınlatacak...
Kayıt Tarihi : 3.10.2025 19:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!