Ersin Kayışlı Şiirleri - Şair Ersin Kayışlı

“Mahşere dek sevdamsın sen derdin hani her sarışta,
Söyle şimdi mi pes ettin sevda denen bu yarışta...”



Yeminimiz vardı hani dönmek yoktu hiç bu yoldan,

“Aşkımıza son noktayı koyduğun gün, o gün…”

Bundan sonra seni,
Yılda bir kez düşüneceğim,
Sadece o gün düşeceksin aklıma,
O gün anacağım ismini,

Adı ömür, her yanı, diken dolu bu yolda,
Acılara gömüldüm, kayboldum dört bir kolda,
Ne bir yarın ne de dün, kalmadı sağda solda,
Artık beni izlerim, taşıyamaz bir halde…

Yorgunum son demine, gelen çınarlar gibi,

Yine o köşe başı vakit sabahın beşi,
Bir ben varım sokakta bir de kalbim zavallı,
Yaşadığım kederin yok benzeri yok eşi,
Bir ben varım sokakta bir de kalbim zavallı...

“Canımı verirdim ben, bu sevdanın yoluna,
Hercai gül de olsan, konmam artık dalına...”

Artık bu yüreğimi çalıp yerlere sertçe,
Sana aittir deyip gururla ezeceğim,
Titrese de ellerim senli mazimi mertçe,

“Senden gelene bile baş eğip kader dedim,
Bu aşkın hesabını ömrüm ile ödedim…”

Sevdanın sofrasında gönlüm doydu kedere,
Varsın ayrılığı da yükleyelim kadere,
Bugün sen de bendensin tasalanma boş yere,

“Yine gece, yine yağmur ve ben hasretle doluyum,
Aşka dair her çilenin adresiyim, tek yoluyum…”

Bilirsin bu sokaklara karanlıklar birden çöker,
Hüznüm öyle başlar benim gözlerimden yaşlar döker,
Hasret abanır üstüme sanki canı candan söker,

Bu gün hayatımdan çıkıp gittin sen,
Kader mi kısmet mi diyeyim bilmem,
Aramıza giren bu ayrılığı,
Hayra mı, şerre mi yorayım bilmem…

Hiç düşünmemiştim sensiz kalmayı,

“Diline bu sevdanın alma sakın yadını,
Kendi elinle yıkıp kader koydun adını...”

Sus bari yeter beni döndürdüğün şaşkına,
Ne sadakat ne vefa hırkası giyebildin,
Nasıl güvenip sana inanayım aşkına,

Duydum ki gönlünü kederler sarmış,
Baharın tükenmiş her yanın karmış,
Bitmemiş dertlerin dahası varmış,
Sorsaydın yüreğin söylerdi sana...

Dönüp bir bakmadan bırakıp gittin,