İçimdeki sıkıntı gitmiyor seni düşündükçe
Seni özlemek, seni içime atmak dayanılmaz
Yıkandıkça kirleniyorum her gün
Sensizliğimde sensiz kaldıkça
Teneşirlerde uyanıyorum her sabah
Özlemin içimi büyütüyor
Ama ben sende iz bırakırım
Kazınasın gönlümde diye
Yalvarırsın.
Benimle beraber tam tersine.
Ben sende acımaklı gülüşleri de bırakmam
Sonuna bir şeyin kalmaz
Nefesimin boynunda gezinmeleri
Kucaklaması tenini
Tüm vehmiyle bendeki senin.
İçim dışıma çıksa diyorum
Akşamları seni soludukça
Seni ısıttıkça çekmecelerimden çıkartıp
Sabah sekiz doğuşun
Akşam yedi bitişin.
On bir saat ölüsün,
Ama dişi.
On üç saat nesin, kiminsin
Aklından geçen her şeyi biliyorum
Denizlerin kenarındayım ellerim bomboş
Doluyum sana.
Denizler kadar korkutucu.
Denizlere değdi ellerim,
Ve o eller ısrarla
Denizler kadar sardılar seni, boğar gibi
Yokluklar içinde sefahatte gibiyim
İçki sofralarında meze bolluğunda
Ağlamaklı vicdanlarda savunmalar gibiyim
Kalemi kırılmış mahkum hırpalanmışlığında
Sensiz olmanın hararetine dayanamıyorum
Sensizlik çarpıyor beni
Her daim böyle olacak
Her sabah uzaklaşacağım senden
Sen yine bekleyeceksin beni.
Her aradığında bil ki ben konuşmayacağım seninle
Ama sen yine arayacaksın beni
Her çekip gidişimde, emin ol dönmeyeceğim
Şehrine geldim
Habersiz, ani
Olgunlaşmadan ayrılığım
Alışmaktan korktum belki de
Sensizliğe.
Kimin elleri sıcacık kaldı hep
Kimin saçları durdu yerinde
İlk günkü haliyle.
Kimin sevdikleri terketmedi
Kaçıp, kaybedip
Sabırdan yoksun
Karadan erişilemeyen bir gemi gibisin bana
Yüzemeyen balıklar gibi
Kabuksuz pelitler gibi korunmasız
Çoğalmaya yatkın
Sana olan sevgim.
Sadede geldikçe dilsizim sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!