Ersin Dilek Şiirleri - Şair Ersin Dilek

Sen nereden çıktın karşıma ansızın
Ansızın.
Taşkın sandım gidenin anılarını
Oysa yataksız bir dereymiş
Taşkınlara gebe
Sellere kurban

Çok fazla kalmadı, hatırladın değil mi
Biraz daha gideceğiz
Patika yoldan devam edeceğiz sonra
Uzun asırlık ağaçların arasından, gölgeden ayrılmadan
Derenin yanından yürüyeceğiz
Üzerinde köprü barındırmayan

Tutuştukça yanan
Yandıkça alevlenen
Sönecek gibi değil özlemim
Sana.
Kırılmasında dallarımın
İç acıtarak elvedalar

Gece olup ta Ay dost olacaksa bana
Sabaha kadar
Aydınlatacaksa sana boğulmuş
Zifiri karanlık odamı
Bir sis halesinin içinde pembeler çalacaksa vicdanıma
Ben hazırım seni kendime katmaya,

Bir şeyler söyleyecek gibiydin bana
Ateşlere bürünmüş vücudum geldiğinin habercisi
Yüzünü göstermeden bir şekilde
Sonlanıyor rüyalarım.
Dün gece sessizce gelmişsin yine
Öldürdüğün her hücremi titreterek

Kimmiş, kimin olmuş
Kimin hayallerini süslemiş
Kimi almış hayallerine
Kiminle…
Kendinin olanı kime vermiş
Kime sunmuş geleceğinin parıltılarını

Bağışlayamadığım kabahatlere gömülmüşsün
Her biri diğerinden büyük
Taşıyorsun kendinle geleceğe nefretlerini
Yokluğunda dahi takip edecek gibiler
Seni.
Sevdaların acılar içinde boğulmuş

Tenime haram değilsin
Haram kılma bana kendini
İçimin kıpırtılarında yaşadığım depremler
Kimi yıkacak benden önce
Her gördüğüm sen;
Bensiz.

Bir şeyi yitirebileceğini bildiğinde
Çok daha seversin.
Yitirmenin ölüm olacağını bilseydin,
Çok daha sever miydin beni
Sever miydin beni,
Yine eskisi gibi.

Adımlarım sana doğru
Korkma, gelenim yok arkamdan
Kucağım dolu senden aldıklarımla
Çok uzun yol geldim.
Nedense hiç yormadı beni taşıdıklarım
Açma kapını, cesaretim yok