Erol Çolak Şiirleri - Şair Erol Çolak

Hayalinle bir gece

Gece üşüdüm ayazmı ayaz yatağım ıssız sarmaş dolaşız hayalinle sımsıkı sarılmışız yastığımın sol yanını sana ayırdım uzan göğsümün sol tarafını dilediğince kullan

korkuyorum uyanmaya gözlerimi açtığımda ya kaybolursan ya sana rüya bile olsa birdaha dokunamazsam korkuyorum ürkek çocuk tedirginliği daha çok sarıyor bedenimi daha sıkı sarılıyorum sen zanettiğim yokluğuna alışıyorum

Anlatmayı beceremediğim bir hal var üstümde uygun kelimeleri zihnimden çekip çıkaramıyorum, yaraya tuz gibi yosun tadında güneşli havada kopan fırtına derleyip toplayamadığım, bir şiir var aklımda mürekkepsiz kalemsiz yazmaya çalıştığım yüzüme gôzüme bulaştırdığım beceremediğim, bahtımın cephesinde savaştığım kılınçtan geçirildiğim yenildiğim beynimde tonlarca ağırlığında yük kaldıramadığım.

Biri gelir bir başkasının canını yakar canı yanan tutar bir başkasının dünyasını başına yıkar.

Bir kilo pamukmu yoksa demirmi daha ağır, boşverin bunları bunlar boş laflar, her iki cihanda'da bir insanın hayatını çalanın günahını hiç bir kantar tartamayacak.

Bir nefes mesafesiydi gözlerin gözlerin zehir zemberek, zemheri kışı ellerin tutsam bedenlerimiz buz keser tutmasam uçurum sonumuz, dilimde çok sevdiğim şarkılar bir yandan bildiğim tüm dualar kara kışda kucağımda papatyalar kıyamıyorum yapraklarına ya sevmiyora çıkarsa bütün fallar.

Başımda dônüp dolaşan bir renk var duman grisine çalıyor biraz hayırmı şermi bilemediğim beni korkutan, kokusu nasıl desem hani kalabalık hanelerde sokağa yayılan aş kokusu varya anne eli değen, sevgi tüten buram buram komşuya kokmuştur diye paylaşılan, ağzımda bir tat aylardır ne olduğunu anlayamadığım, gôzden akan yaşın genze dolan tuzumu desem, bayram çocuklarına verilen şekermi, kalbimin tat sensôrleriyle oynayan.

Bir şarkının en dokunan yerinde tıkanırya boğazına koca bir hasret yutkunamazsın aklın kaçacak gibi olur susturur dinleyemezsin, işte bende tam bôyle odam hapishaneye dönüyor gecenin en sensizinde üç metre bir uçtan bir uca ne gardiyan var ne ranzam, sabaha çıkmadan daha kurşuna dizilecek mahkumların duyguları kadar sıkışıyor göğsüm, sonra aklıma geliyor gülüşün içim açılıyor pencereme kumrular konuyor

Bir zamanlar biri vardı dardayım ben türküsünü çok severim hani şu mapusluğu anlatan türkü, arada güzel olmayan sesimlede sôylerim her sôylediğimde kısa kesme tamamını sôyle diye beni dinlerdi, birlikteliğimiz bir buçuk sene sürdü ve ben bu türküyü defalarca o istedi diye sôyledim, benim içerde kimsemde yok hani sadece türküyü seviyorum ama sonra anladımki onun içerde sevdiği varmış, bu duygunun tarifi nedir nasıl anlatılır bilemedim.

Boşa zorlama hayat bizden olmaz artık bıktırdı benden gidişlerin zamansız geri dônüşlerin senden bana fayda yok etrafın çok kalabalık herkes sana tutkun herkes sana aşık beni bana bırak ikimizden olmaz artık, elinden oyuncağı alınmış çocuğa çevirdin beni umut dağıttın her seferinde yüzüme güldün hadi git yoluna Allah aşkına yeter beni süründürdüğün.

Biz seninle yedi kat el iki ayrı kıta birbirine benzemeyen bambaşka coğrafyaymışız sarıldığımızda anladım, legoların uymayan parçaları gibiydik kenetlenemedi bedenlerimiz ben buz tuttum soğuğunda cehennem gibi yanarken içim, biz diye bir şeyin olamayacağını kaplerimiz aynı ritimde atmadığında içimde dônüp dolaşan sığırcık kuşlarının bakışlarında katledildiğinde gôrdüm.