papatyanın en canlısını kopardı
“seviyor, sevmiyor” diyerek
yapraklarını yolmaya başladı
“seviyor” çıktı
dünyalar onun oldu
sevdiği başkasının
aynalara bakarım geçen yıllar görünür
o yılların içinde yeşil dallar görülür
yarı çıplak bir hayal uzaktan bana bakar
bir çift gözün içinde portakallar görünür
şarkılar söylenir
yarım şarkılar
gelen yarım söyler
giden yarım söyler
bir türlü tamamlanmaz
yarım söylenir şarkılar
bazen
üzülürlerse üzülsünler diyerek
içimdeki birikimleri dilimin ucuna toplayıp
tam ortaya dökeceğim an
yine o aynı ses giriyor devreye:
ya üzülürlerse
geze düşmeye görsün göz
görülür canın beş para etmediği pazar
bir hışımla çıkar gelir o kasırga
vadeli hesabın defteri bozulur
ayışığı gönüllerde yakamozlaşırken sancılar
kadınlar
işçi kadınlar
evde, işte, aşta, çamaşırda, bulaşıkta, bağda, bahçede, tarlada, çocukta...
onlar vardı
günün 14 saati işte geçiyordu
24 saat yetmiyordu onlara
hani diyorlar ya kıyamet kopacak
öyle bir şey olsa
- çocuklar ne olduğunu anlamasalar
kanatlanıp uçsalar -
her şey kaybolsa
doğa kötülerin şifresini unutsa
ay yüzlü
ceylan gözlü bir kadın
bana göz kırptı
aklım kanatlandı
kalbimin atışı değişti
kışın ortasında ağaçlar çiçek açtı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!