Eğer ben bir erkek olsaydım,
Sevdiğim kadın ;
“Akşam ne yemek istersin” diye sorduğunda,
“Bir tas çorba olsun ama içinde illa sevgin olsun, yeter “ derdim.
Taktığı takıları, giydiği bilmem kaç yüz çift ayakkabıları,
Almaya doyamadığı çantaları şık kılan tek şeyin, kendi olduğunu söylerdim.
Elimi her tuttuğunda, göğsüme her yattığında taşıdığım canın yarısının da ona ait olduğunu hissettirirdim.
Sinirli olduğunu zamanlarda üstüne gitmez, sinirli olsam bile kırıcı söz söylemezdim.
Bana güvenmiyorsa hatayı kendimde arar, güvenini kazanmak için her yolu denerdim.
Geçmişten gelen yaraları varsa sarar, asla yenilerini eklemezdim.
Cam silen, ütü yapan, çamaşır asan ellerini her fırsatta öperdim.
Eğer ben bir erkek olsaydım,
Hem de böyle bir erkek olsaydım,
Birlikte olduğunum kadın beni ne üzer ne de terk ederdi.
(Belki de sırf böyle bir sebepten böylesi bir erkek dünyaya gelmedi.)
Çünkü hiçbir kadın sebepsiz gitmez.
Çünkü hiçbir kadın sevmekten vazgeçmez.
Çünkü kadın yuvayı yuva yapandır.
Çünkü kadın biri bin yapandır.
Çünkü kadın anadır, anaçtır.
Çünkü kadın en tesirli ilaçtır.
Kayıt Tarihi : 5.3.2020 09:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
