Ay geceye hesap mı soruyorsun
ki ışıldıyorsun
Nasıl sevdiğimi görmüyor musun da geceme doğuyorsun
Bırak ben bir tek gece mutlu olurum
Karanlığa saplarım yüreğimi
Aydınlatamaz ışığın
Umursamaz ki dünya seni
Dertli misin kederli mi?
Yoksa sevdalı mısın bir vefasıza
Onun içindir ki sevme hiç bir şeyi
Hiç kimseyi sevme sevdiğin kadar kendini
Dert etme bırakıp gideni
Sus söyleme sevmediğini duymasın kulaklarım
İşitmesin ölüm fermanını
Gönlümün kalemi kırılmasın
Sormasın kimse niye böylesin
İsyanım cihanı alemde duyulmasın
Bırak yeşil gözlüm
Kalbim ellerinde
Aşkın en derinimde
Gözlerin kör bir kurşun
Saplandı içerimde
Bakışların çığ
Çıkmak istiyorum bu karanlıktan.
Her şeyin gölgesi üzerime düşüyor sanki.
Kendimi bir araba lastiği gibi hissediyorum.
Kilometrelerce yol kat etmiş gibi.
Dalgalar alın götürün beni.
Bulanık bir denizim.
İnadına kalabalığın ortasında yalnız yürüyorum
Karanlık, büsbütün karanlık gökyüzü
Yüzümde değişik bir yüz
Sanki ben, ben değilim
Kimse kendi değildi
Hani derler ya aşkın tarifi yok
Var aşkın tarifi var
Önce gözlerini bir perde sarar
Görmezsin hiçbir şeyi
Sadece bir acı kalbini yakar
Artık düşünmezsin düşünemezsin
Sevdiğinin gözlerinde
(d) üşüyorsan yavaş yavaş
Eskimiş bir sevda gibi
(t) aşınıyorsan yavaş yavaş
Dingin görünen hırçın bir nehir gibi
(ç) ağlıyorsan yavaş yavaş
Bir sandalyenin sağ bacağı gibiyim
Üzerime oturmayasın kırılırım
Zaten geçen günde çatladım
Ama kimsenin umurunda değilim
Arada bir silinirim
İşte bu anda bir devinim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!