Sancılandı Dünya yine
Kan akıyor öbek öbek
Hasret kaldık geçen güne
Doğsun artık Osman bebek.
Hayırlara sen sebep ol
1914 yer Sarıkamış
Aylardan aralık ve çetindi kış.
Yemenden gelmişti aç susuz ordu
Çöllerden karlara sürülüyordu.
Ruhlara umutlar bürünecekti
Altmış bin metre yol yürünecekti
Cenneti teselli ettim kendime
Velakin cennetlik olmak mesele
Aşk denen duyguyla zamanı her an
Kopara kopara yolmak mesele
Dizleri kıvırıp seherlere dek
Eşinden ayrılmak varmış kaderde
Bunca yıl sabrettin sen Leyla ana
Yıkmasın acılar, elem, kederde
Sabırla kahrını yen Leyla ana
Çocuklar derdinin dermanı olsun
Üflenir üstüme kokan nefesler
Küfreder ardımdan gizlice sesler
Biri gıybet eder diğeri besler
Ömrümce kapanmaz yaradır gönlüm
Bilmem ki güneşim ne zaman doğar
Ben beton evde hapis
Dağlar göğsümde saklı
Soluduğum hava pis
Aklım ormanda daklı
Kuşları kıskanırım
Fazlada kendine kızma ey gönül
Kim iyi, kim kötü bilmek kolaymı?
İsterdim hep iyi, hep güzel anıl
Her şeyi bir anda silmek kolaymı?
Geçmişleri zaman içre atmadan
Ölümden korkar isem namert olayım
Ayrılık uğrar diye bize korkarım
İstersen kötü deyu şöhret olayım
Hasretlik doğar diye bize korkarım
Bir tek sen ol, yeter ki gel tarafıma
Çağladın kalbime oldun da nehir!
İçerim elinle versen de zehir!
Ben sana, bir kitap yazdım da şiir,
Etmedin sen bana bir güzel kelam.
Baharımda atime umut oldun sevdiğim,
Coşkulu yüreğime sam yelleri estirdin.
Gözüme asalettin, endamını övdüğüm,
Ne hazinki sen beni önce bana küstürdün.
Hüsrana uğramışım umudumun deminde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!