Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

Eziliyorum, ruhumun tüm şanı ile
Ne küçükmüşüm meğer
Ne kadar küçücük
Kaybolup gittim küçük bir fırtınada
Sonsuz deryaların içine
Savaşmak da olmuyor şimdi

sen sordunya, o bilemedi
gitmek mi, kalmak mı
karanlıkta yol bulmak mı
aynı şey penceresinden bakınca ayrılığın
aynı gam, kasvet bekleyince gelir diye sandığın

bir kez tut, ellerimi
bak şöyle, aşk dolu
ruhumda alaboralar olsun
sarılsın bakışlarımızda sözcüklerimiz
sen bana anlat aşkı
gölgen olayım karanlık gecelerinde

Zaman dururdu bir adada
Düşünceler bir bardak çayla giderdi zihinden
Kır kahvesini andırır bir yerde
Limana karşı
İnsanın dudaklarından fısıltı katılırdı rüzgara
Rüzgar taşır mıydı fısıltıyı karşı karaya

kırdık mı hiç birbirimizi
ceviz içi gibi birbirimize bağlı değil miydik
ve havlu kenarlarında ki oylar gibi işlemedik mi sevgilerimizi
yeni gelin olacakmış gibi

bir düşlük gece
soğuk bir ten
bir senden
bir benden
neden?

Kızım seni beklerken, sevgi ektin kalbime
Hayatı dert ederken, ışık oldun harbime
Şimdi tuttuk elinden, hayatı sımsıkı biz
Arayışım biterken, yeni yolsun gönlüme

Hep Sılam olacaksın, sana biz varacağız

Çocuktu, öyle böyle değil
Ta ip atlamayı öğrenmeden önce
ELine üngendire tutmayı bilmeden önce
Yalın ayak harmanlarda koşarken
Düğenin üzerinde taş niyetine oturmak için dedesinin gözlerine ağlamaklı bakarken
Kömüşleri sırtlarında ağır ağır çayırlara otlamaya giderken

Sevmek ölümdür
sevmek yaşam
sevmek iki çizgi arasında

iki çizgi arasında sözcükler
seversin, bilirsin iki çizgi arasında

Her sonbaharda düşüyorsa yaprak, kendi dibine ağacın
Anlamakta zorluk yok, görmeyi bil, tadını çıkart hayatın