Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

Her tatil sabahı
Yorgun bir ben
İşe yaramaz düşünceler
Kullanılmayan bilgiler
Ve kendime ayıramadığım
Bir sürü boş vakit

Yitik bir gecenin ardında
Saklambaç oynayan insanlar,
Sağı solu herkesin sobe;
Birbirini sobeleyen küçücük adamlar

Güneşin doğuşuna karşı içilen kadehler,

Şiir yazma artık, diyorlar bana
Duyup, yazma da dur, hadi kolaysa
Yetenek yok ama, gam her yazımda
Bakıp, yazma da dur, hadi kolaysa

Her şeye bakıp da, gözün görüyor

Yoruldum,
Zihnimi zorlama artık,
Görmek istemiyorum seni
Unutmak çok kolay,
Ama niçin zorlaştırıyorsun her gece
Her gece, neden bu işkence

Toplansa ağaçların meyveleri teker, teker
Kilimleri serip yerlere, toplasalar
Her birini kurutup assalar
Yine de can bulur mu?

Ay ışığında parlayan bir kedinin gözleri kadar
Bu sensizliğin içinde yüreğim
Acısını mavi denizlerin kurşuni suyuna bıraktı
İşte! neyim kaldı?
Kırılmış kalplerin, aralıksız feryatlarında
Çirkin sözlere bulanmış bir yüz

Sen düşüncelerimin kördüğümü
Yalnızlığımın kokusu,
Ay bakışlım,
Tan kırmızım,
Ne zaman dönecek ayaz sıcağa

“Söze 'ama' diye başlayacaksan,
Girme aşk yoluna! ”

Böyle bir cümle yazılı duvarda
Öyle alelade akıldan geçmiş gibi
Ya da günlerce akla ziyan sorular sormuş gibi

Bırak artık gitsin kediler,
Her biri birbirinden sevimliler,
İnsan değil bu, nerden bilsinler,
Senin etlerini çaldıklarını…

2002

insanlık öldü, ateş düştü, misketlerle vurdular
bin yıldır bıkmadılar, sustuk zannedip kudurdular