Erdem Mustafa Şiirleri - Şair Erdem Mustafa

Gözler ötelere takılınca haz duyar,
Sesler bir mana yüklenince bahtiyar,
Bir canı bir kanadın çırpınışında arar,
Göz görür, ruh dinler, can kanar.

Nasıl ümit edilmez ki yarına,
Bir düne bak bir de şu ana.

Kara kışın ortasında yemyeşil bir dal,
Kapkara gecenin tavanında yıldızlar,
Metrelerce küp suyun gizeminde canlılar,
En olmadık yerde dahi hep bir umut var,
Neyden bahsediyor sence tüm bunlar?

Üzüntüden uyuyamıyor insan,
Ama uyuyakalıyor,
Sevinç nasıl bir lisan,
Uykuyu kaçırıyor.

Bilsem ki dünyanın bir ucundasın,
Derdim ki dünyanın bir de sonu var,
Bakıyorum adımlık yakınımdasın,
Gönlümüzün arası çok mu uzak yar.

Burdan göğe kadar bir çarşaf beyaz,
İncir dalı gölgesinde evimin damı,
Bir kuş sesi ortalıkta avaz avaz,
Karşı dağı aşmak için gayretli hali.

Yalnızlar kervanına ,
Şu yollar, sokakları kimin için teperim,
Gitmek kolay ya dönmek,
Geri dönen bir benim.

Elde etmek yetmiyor elde tutmakta gerek,
Ölümü bile bile yaşanır mı gülerek.

Dolansın diline söz etsin sükût,
Sözlerle bir cenge tutuşmasana,
Sabrıma bir darbe misali yahut,
İçinde bir kıyamet saklamasana.

Aklını meşgul etmek de ne demek,
Öldüm mü kaldım mı merak et yeter,
Geceleri uykunu kaçırmak da ney,
Beni seven bir adam vardı de yeter.